Global Migrate Reviews

Luchthavenvervoer Brakel

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bouwde de Duitse bezetter op een grasstrook langs de Haachtsesteenweg in Haren, bij Evere, enkele houten loodsen voor zeppelins. Na de oorlog werden het terrein en de loodsen verder gebruikt voor de vliegactiviteiten van het Belgische leger. In 1923 werd de luchtvaartmaatschappij Sabena opgericht. De jonge maatschappij vond haar thuishaven eveneens in de gebouwen te Haren. In 1929 werden de houten loodsen vervangen door een luchthaventerminal voor het inchecken en het onthaal van passagiers. Verder waren er een verkeerstoren en wat onderhoudsfaciliteiten. De stad Brussel groeide echter gestadig en ook ontwikkelingen in de luchtvaart (zoals grotere vliegtuigen) zorgden ervoor dat het veld in Haren al vlug niet meer voldeed. Men begon een modernisering te overwegen, maar voor het zover was begon de Tweede Wereldoorlog.

Tussen Zaventem, Diegem, Melsbroek en Steenokkerzeel lag een uitgestrekt landbouwplateau, het voormalige hertogelijk jachtdomein Saventerlo. In 1940, bij het begin van de oorlog, bouwde de Duitse invaller Fliegerhorst Melsbroek, een militair vliegveld op een gebied van om en bij de 600 hectare in Melsbroek en Steenokkerzeel, met drie startbanen in een driehoek (07/25, 02/20 en 12/30). De eerste startbaan was reeds in juli 1940 klaar; de andere volgden spoedig. Na de oorlog vond de Belgische overheid de locatie geschikt als nieuwe luchthaven voor Brussel en het militaire vliegveld van Melsbroek werd omgevormd tot civiele luchthaven door de bouw van een luchthavengebouw en de verlenging van de startbanen. Tot de voltooiing van dit luchthavengebouw bleven de passagiers inchecken in de terminal van Haren, waarna hun vliegtuig over een afstand van enkele kilometers over de rijweg[bron?] taxiede naar de startbaan in Melsbroek Luchthavenvervoer Brakel.

De luchthaven groeide en door toedoen van Sabena stonden er in 1956 al verscheidene loodsen en werkplaatsen aan noordwestelijke zijde. Ook in 1956 was er behoefte aan een nieuwe startbaan, parallel aan 07/25. Die kwam er, als 07R/25L. De bestaande baan werd 07L/25R. 07R/25L zou later nog verlengd worden tot over de Tervuursesteenweg. De luchthaven had nu drie verharde banen en één grasstrook (12/30).

De Wereldtentoonstelling te Brussel van 1958 gaf een nieuwe impuls aan de groei van de luchthaven. Om de massa bezoekers in alle comfort te ontvangen, was er behoefte aan een nieuw luchthavengebouw. In 1956 werd met de bouw gestart van een nieuw 2-pierig luchthavengebouw, waarbij men uitging van een maximale capaciteit van 6 miljoen passagiers per jaar.[4] Het ontwerp was, volgens een typisch Belgisch compromis, gemaakt door drie architecten: een Brusselaar (Maxime Brunfaut), een Vlaming (Georges Bontinck) en een Waal (Joseph Moutschen). De bestaande infrastructuur in Melsbroek kwam ter beschikking van de Belgische luchtmacht. Omdat het nieuwe luchthavengebouw op de voormalige grasbaan was gepland, werd baan 12/30 bij de bouw van het nieuwe luchthavengebouw naar het noordoosten verplaatst en verhard. Later werd deze echter buiten gebruik genomen. Tegenwoordig functioneert het oostelijke deel enkel nog als taxibaan. Door de uitbreiding van de luchthaven verdween een groot deel van het gehucht Diegem-Lo.

Toen de vliegtuigen in de jaren 1970 groter en groter werden, onder andere met de intrede van de Boeing 747, was er opnieuw behoefte aan schaalvergroting. De twee oude pieren werden vernieuwd, er werd een ronde pier gebouwd, de satelliet, en er kwam een speciale goederenafdeling, Brucargo.